Vastenavend 2003
Merietje
tekst: W.Bakker
gezonge deur
De meledie van
't refrein is: K'eb
m'n art in Eidelberg verlore. De
meledie van 't koeplet: Dèèr zijn me nog
nie achter.
Merietje, verdrietig,
stond eel alleen.
’n Plaske van trane lag om aar èèn.
Aar òge zo treurig en ròòd omrand.
Ik zong toen en pakte aar and.
Ik’aal vor jouw ’t
t’aantje van de tore
Of de juin van ’t Markiezen’of
Gevangenepoort zet ik onderstebove
As Jan van Glymes
mak ik jouw ’t t’of
Ze was pas verlate deur man en kind.
Gescheje van ‘en die z’ad bemind.
Verslage, verlore, zat an de grond.
As tròòst kwam dees lied uit m’n mond
Ik’aal vor jouw ’t t’aantje
van de tore
Of de juin van ’t Markiezen’of
Gevangenepoort zet ik onderstebove
As Jan van Glymes mak ik jouw
’t t’of
We dweilde deur stratjes
en kroege n’ier
Verdronke zo saam aar verdriet mee bier.
Ik pakte aar and mar da wou ze nie
Mar neuriede zachtkes m’n lied.
Ik’aal vor jouw ’t t’aantje
van de tore
Of de juin van ’t Markiezen’of
Gevangenepoort zet ik onderstebove
As Jan van Glymes mak ik jouw ’t t’of
Ze zee: k’eb niks mir
noch kind nog kraai.
Ik mak t’er ’n n’end an, spring in de Kaai.
Zo is ze verzope, aar lèèd verzacht.
En ik zong verdrietig die nacht.
Ik’aal vor jouw ’t
t’aantje van de tore
Of de juin van ’t Markiezen’of
Gevangenepoort zet ik onderstebove
As Jan van Glymes mak ik jouw ’t t’of
|